Fui un sendinés l prumeiro, nacido an tierras de Miranda, a screbir un lhibro an lhéngua mirandesa.
Poucos tenen l lhibro, you guardo-lo cun muita stima. Hai mais de 30 años que l Dr. Mourinho me l dou. Ajudei-lo a reculhir muitas cousas para studar i para l museu.
Subre la lhéngua muito fazimos i screbimos ne ls años 80.
Solo un cachico de l lhibro:
LA NÔSSA LHÊNGUA
Armanos cantai ã charro,
Na nossa lhêngua q’hardêmos;
La fala de nôssos pais
Yê l pertués que tenemos.
Ah! Fála nôssa i siêmpre biba,
Falada i nunca screbida!...
Tu sós
La mais rica eiterna i nobre hardança
Q’ã beisos de criança
Me dórun cul pã negro
Mius pais i mius abós.
Falai-la, mius armanos.
Guardai-la!...
Stimai-la!...
Yê fala probe,
Mas nobre.
Yê armana doutras falas
Que falã ouropeus i amaricanos,
Asiáticos i africanos…
Baliêntes i cristianos!...
…Se ã «charro» digo «mai»!...
Fai-me lhembrar ternuras
Agradables i puras
De quien me dou sou peito
Al son d’ l amor nun ai!...
Se chamo pur Jasus,
Relhembro no miu seno,
La fé, la eiterna lhuç…
El bun bibir sereno
Que m’ansinou a ber
Miu pai cum’ s’ fusse a ler,
No altar i nuã Cruç!...
António Maria Mourinho
In «Nôssa Alma i nossa tiêrra».
Imprensa Nacional de Lisboa,
1961, pag. 72-73
amigos
www.agarramestespalos.blogspot.com
www.estoriasdaminhaterra.blogs.sapo.pt
www.frolesmirandesas.blogspot.com
www.nuobasdalpraino.blogspot.com